Obejrzane seanse

Osiem gór

30-12-2023

Trzydziestoletni Pietro decyduje się zostawić za sobą życie dużego miasta i wyjechać w góry. Nie odnajduje się w swoim dotychczasowym, pełnym zgiełku życiu, chociaż sam nie potrafi określić czego mu brakuje. Prawdziwie wolny i szczęśliwy czuł się jedynie w dzikich Alpach, gdzie spędzał w dzieciństwie każde lato. Zaszczepiona w nim miłość do gór i odkrywania nowych ścieżek każe mu wyruszyć w świat, w którym nowe znajomości i stare przyjaźnie staną się ścieżką do odnalezienia siebie.

Recenzje filmu „Osiem gór”

Zbigniew.

Pierwszą rzeczą, która mnie zastanowiła jeszcze przed obejrzeniem filmu… , nie spotkałem żadnej negatywnej recenzji o nim! Z wielką więc ciekawością szykowałem się do jego „zaliczenia”, tym bardzie, że w sierpniu ubr, przemierzałem po raz pierwszy w życiu, góry jak to nazywam „wymagające” tj. włoskie Dolomity, a więc praktycznie część Alp, w których dzieje się akcja filmu. Na pogłębioną refleksję, osobistą przyjdzie czas, a teraz kilka „strzępów” , „błysków”… . Dla majestatu Alp, muzyka tworzyła cudowne tło, prosta; jakby z lat 80-tych, ale z akcentami pomruków, przypominającymi z „kim” mamy do czynienia! Zawsze zadziwiają mnie mali lub nastoletni zachodni aktorzy, swoją naturalnością i szczerością! Góry mają charakter i tworzą w odwiedzających go, w przypadku Bruna ukształtowały go na „stałe”, natomiast Pietro ciągle szukał swojego miejsca, czy tak do końca je odnalazł, nie wiem…?! To jeden z filmów, które warto obejrzeć przynajmniej dwa razy. Stawia dużo pytań, może za dużo?! Na pewno nie jest jednoznaczny. Ale główne pytania, jakby jednorodne, chyba są takie: kim jestem na tej ziemi? Kim pragnę być? Gdzie jest moje miejsce? Etc… . Film jest poświęcony pamięci Gabriele „Rambo” Vuillermin’owi, swoistej osobistości gór na tamtych terenach, przedwcześnie zmarłemu, z którym przyjaźnił się autor książki, na podstawie, której został nakręcony film po tym samym tytułem, „Osiem gór”. „Wypisz – wymaluj” postać Bruna! Gdy wpisać w wyszukiwarkę nazwisko Gabriele… pojawią się jego zdjęcia do złudzenia przypominające Bruna! Film zdecydowanie o Przyjaźni przez duże „P”, ciekaw jestem czy istnieje film o kobiecej Przyjaźni, pozbawionej erotycznego kontekstu!? Albo… , czy wierzycie w Przyjaźń męsko-kobiecą?!

Stanisław.

Kocham góry i dlatego byłem na filmie. Nie zawiodłem się – pięknie pokazane! Ale trzy tematy dominowały: relacja ojciec – syn, wielka przyjaźń dwóch mężczyzn (w dzisiejszych czasach pokazywana jako zboczenie) oraz egoistyczna miłość do gór aż do unicestwienia. Każdy z tych punktów wymaga rozwinięcia i myślę, że bardzo różnie to by wyglądało u oceniających… , bo wpływ mają na to nasze doświadczenia życiowe.

Krystyna.

Jestem pod ogromnym wrażeniem tego filmu, to jest historia prawdziwej Przyjaźni, ale dla mnie film też jest jakby dramatem psychologicznym i wskazuje jak doznania z dzieciństwa wyciskają swoje piętno w dorosłym życiu. Jeden z bohaterów potrafi przeciwstawić się ojcu, co jednak nie dało mu satysfakcji i żałował straconego czasu, natomiast drugi, nie był w stanie sam kierować swoim życiem i uwierzyć, że można skierować je na inny tor, to tak jakby został pozbawiony swojej tożsamości, ale spełniło się jego wcześniejsze pragnienie; bycia pokarmem dla ptaków, a wiedział o takim sposobie „pochówku” w Nepalu, od swojego przyjaciela Pietra. Prawdziwa Przyjaźń pojawia się wtedy, gdy jeden z Przyjaciół czuje, że drugi potrzebuje… , niekoniecznie rozmowy z nim, ale bycia razem!

Bogusia.

Film wyjątkowy! Piękno natury, jej surowość i bezwzględność. I męska przyjaźń, większa niż miłość, taka do końca… . I zadziwiające, że wydaje się często jednostronna. A może jesteśmy przyzwyczajeni do dawania po równo? Piękne jest to, że obaj bohaterowie nie oceniają się i nie próbują zmienić swojego życia na inne. Nawet kosztem takiego smutnego zakończenia.

Helena.

Jest to film o przyjaźni, poszukiwaniu siebie i swojego miejsca. Życie to podróż, to szukanie odpowiedzi na pytania… , jest to okazja by zajrzeć w głąb siebie… .

Adam.

Film pokazuje piękno gór i różne drogi życiowe: Pietra, jego ojca oraz Bruna. Wszyscy trzej są zafascynowani górami , jednak ich losy są zupełnie inne. Ojciec Pietra pracuje w fabryce zapewniając byt rodzinie i tylko latem wyjeżdża w góry z rodziną. Pietro mając dobre warunki zdobycia wykształcenia, znudzony miejskim życiem, pracuje w różnych miejscach, nie realizuje jednak życiowych celów i dopiero w Nepalu odnajduje swoje miejsce. Bruno nie mając możliwości zdobycia wykształcenia, pracuje na budowach i wraca w rodzinne strony – w góry. Spotyka dziewczynę, zakłada rodzinę i chce utrzymać się z prowadzonego gospodarstwa, jednak nie jest to możliwe pod względem ekonomicznym. Uważam, że Bruno powinien podjąć decyzję i mając na względzie dobro rodziny pracować w mieście. W góry mógłby wracać latem z rodziną tak jak ojciec Pietra.